HSP begeleiding Nederland

De levensfabriek

De levensfabriek-eszenzz.jpeg

Ergens in het leven staat een grote en mysterieuze fabriek. Het is een bijzonder gebouw om te zien en zeer goed beveiligd. Zo goed zelfs, dat er nog nooit iemand binnen is geweest. Binnenkomen is ook niet eenvoudig want dit gebouw heeft geen voordeur. Het kent alleen een in- en uitgang voor de kleine vrachtwagentjes die de hele dag en nacht naar binnen en buiten rijden om te laden en te lossen. Dat gebeurt continu, driehonderd-vijfenzestig dagen per jaar. Jaar in, jaar uit. De vrachtauto’s rijden bumper aan bumper achter elkaar stapvoets het gebouw in en uit zodat het onmogelijk is om naar binnen te lopen. Aan weerszijden van de vrachtauto’s bij de poorten naar binnen en naar buiten toe is er maar een centimeter ruimte tot de muur. Al is je nieuwsgierigheid nog zo groot, naar binnen lopen is hierdoor uitgesloten. De kleine vrachtauto’s hebben geen bestuurders. Ze rijden volledig geautomatiseerd het land door om hun eindproduct af te leveren aan de voor hen bekende adressen.

Er werken geen mensen in de fabriek. Men denkt dat alles volledig geautomatiseerd is en dat het productieproces daardoor een groot geheim moet zijn. Niemand weet namelijk hoe het product gemaakt wordt of hoe lang men erover doet om het product te maken. De marketing is perfect ook al komen er geen mensen aan te pas. De directeur van de fabriek schijnt precies te weten wat de afnemer nodig heeft en op welk moment het moet worden bezorgd. Dat de directeur dit weet, wil nog niet zeggen dat de afnemer er zelf echt blij mee is of weet hoe het product werkt. Er zit vreemd genoeg nooit een gebruiksaanwijzing bijgeleverd. Je moet zelf zien uit te vogelen hoe het functioneert of wat je met het product kunt of moet.

Elk mens krijgt in het leven dagelijks het eindproduct afgeleverd. Gratis! Je hoeft er helemaal niets voor te betalen, je krijgt het voor nop. Je hoeft er ook niets voor te doen en je hoeft het niet te verdienen. Je krijgt het puur en alleen omdat je bestaat.

Het product dat in de fabriek wordt gemaakt kent ontelbare variëteiten. Er is nog nooit eenzelfde product het gebouw uitgekomen, ook al lijken de producten soms heel sterk op elkaar. De designafdeling in de fabriek moet wel heel getalenteerd zijn om dat voor elkaar te krijgen. Die afdeling maakt de producten al zolang er mensen op aarde rondlopen. Originaliteit en diversiteit is de draagkracht van het bedrijf en het kent ook nog een uitstekende service. Alles wordt netjes en op tijd bezorgd, waar je ook bent. Ze weten je altijd te vinden.

Zo hoef je niets op te halen in een depot omdat je even niet thuis was. Dat de vrachtwagentjes exact weten waar je bent, is een groot mysterie. Of je nu op vakantie bent, op visite, in je bed, op het werk, het maakt niet uit. Sommige mensen worden er echt niet goed van omdat ze veel leveringen per dag krijgen en niet weten waar ze de spullen moeten laten. Alsof je een voorraad krijgt voor de komende periode. Het lijkt soms wel een soort van verplicht hamsteren. Anderen krijgen een product dat heel zwaar weegt. Dat moeten ze dan overal met zich mee naartoe sjouwen. Dat kost veel energie. Weer anderen zijn zo blij met het product dat ze bij levering op de knieën vallen en de grond kussen van dankbaarheid. Het is zo divers en zo onvoorspelbaar dat niet iedereen uitziet naar deze geheimzinnige ‘Sinterklaas’ met al zijn zogenaamde ‘pakjes’ iedere dag.

De vrachtwagentjes zijn niet zo heel groot en helemaal zwart van kleur. Heel neutraal staan er slechts drie gouden letters op de zijkanten gedrukt: 'UPS'. Inmiddels weet iedereen waar die drie letters voor staan. UPS staat voor: ‘Uw Persoonlijke Situatie’.

Je zult begrijpen dat de een erg blij is en een ander juist heel verdrietig wordt tijdens de persoonlijke bezorgmomenten. Er zijn heel wat mensen die proberen te voorkomen dat ze leveringen krijgen die ze niet wensen te ontvangen. Dat blijkt in de praktijk een vrijwel onmogelijke opgave te zijn. Anderen proberen een heel goed leven te leiden in de hoop dat ze in het hiernamaals beloond worden met gouden pakketjes met strikjes erop.

Niemand weet echter waarom en wanneer, wat en voor wie wordt bezorgd. Sommigen worden heel kwaad op de directeur van de fabriek en willen niks meer met hem te maken hebben. Ook dat lijkt onmogelijk want de leveringen gaan gewoon door. Anderen zien juist dat er zonder leveringen geen leven mogelijk is en dat de grote verscheidenheid aan de producten juist nodig is om belangrijke ontdekkingen te doen over hun eigen bestaan. De omgang met de leveringen lijkt hierin van cruciaal belang, het voorkomen van de leveringen een energieverslindende bezigheid.

Het is maandagochtend. Het weekend is achter de rug en je bent klaar voor de dag. Een nieuwe week dient zich aan. Je hebt je tas ingepakt en je loopt naar de kapstok om je jas aan te trekken. Vervolgens open je de voordeur en daar staat er weer één geparkeerd, een UPS-vrachtwagentje. Vrijwel direct zie je dat de bezorging niet voor jou bestemd is maar voor je buurman. De buurman opent ook zijn voordeur om naar zijn werk te gaan. Een beetje onhandig struikelt hij zowat over het geleverde pakketje en moppert geïrriteerd. ‘Wat heb je gekregen buurman?’ vraag je geïnteresseerd. Hij lijkt een beetje in een ochtendhumeur beland te zijn en mompelt wat terwijl hij het pakketje openmaakt. Direct na het openen grijpt de buurman naar zijn keel en wordt zichtbaar niet lekker. Zijn huidskleur verandert en hij roept hard ‘Nondeju, ook dát nog!’ Nu word je toch echt nieuwsgierig en je vraagt het nog een keer. ‘Wat heb je nou gekregen buurman?’ Hij kijkt een beetje wazig jouw kant op en zegt na een paar seconden ‘Tja, de griep. Ik heb de griep gekregen… Waarom krijg ík nu de griep en jij niet? Dat kan ik helemaal niet gebruiken, ik heb het al zo druk op het werk. Ik kan het werk zowat niet meer aan. En dan heb ik ook nog speciaal een griepprik gehaald een paar weken terug. Daar geloof ik dus ook niet meer in. Nondeju!’ De buurman groet je niet eens meer, smijt zijn voordeur achter zich dicht en verdwijnt naar binnen om vervolgens zijn werkgever te bellen en terug zijn bed in te kruipen.

Er zijn in het algemeen twee hoofdproblemen:
1. Er is iets dat we niet willen.
2. We willen iets dat er niet is.

Dat zorgt voor lijden. Tenzij je de situaties omarmt zoals ze komen en gaan. Een oud gezegde vertelt hierover: ‘Dat de kraaien van zorg en kommer over je hoofd vliegen kun je niet beletten, maar dat ze zich in je haar nestelen kun je verhinderen’. Zo gaat dat met alle situaties. De levenspakketjes worden met zekerheid geleverd, dat is niet te voorkomen. De fabriek produceert deze nu eenmaal. Fijne en vervelende pakketten. Dat is het leven binnen de dualiteit.
Verzet of weerstand tegen deze pakketten of kraaien zorgt voor extra lijden. Berusting zorgt voor vrijheid. Situaties ‘over-komen’ je. Ze komen en gaan weer over. Net als de vrachtwagentjes met hun pakketten van de levensfabriek.

Uit het boek: Hartsverhalen voor iedere HSP, met inspirerende krachtkaarten.
Uitgeverij Elikser: https://www.elikser.nl/hartsverhalen-voor-iedere-hsp.htm .

Rust in je levenswandeling

Verhalen.jpg

Wanneer we een groot aantal bomen bij elkaar zien staan, noemen we dat een bos. In een donker bos kun je verdwalen als je te ver erin verdwijnt.

Dan ben je je wereld kwijtgeraakt.

Wanneer we veel gedachten in onszelf zien verschijnen, noemen we dat een verhaal. In een angstig verhaal kun je verdwalen, als je te ver erin verdwijnt.

Dan ben je jezelf kwijtgeraakt.

Loop en leef daarom met volledige aandacht, rustig en bewust.
Dat brengt je levenswandeling een gewenste rust.

Onrust bevrijden

new lifechapter.jpeg

Je zal nooit je innerlijke rust kunnen vinden
Je zal nooit je onrust kunnen loslaten
Omdat juist dat proberen, de onrust aan jou zal blijven binden

Tenzij je de onrust er volledig kunt laten zijn
Spring, schud, huil en dans, in totale overgave
Totdat het als kaarsvet is opgebrand, het einde van de pijn

Dan, zal de rust jou vinden
omdat je het hebt verwelkomd en gehoord
zal er iets nieuws gaan ontstaan, de leegte zal verblinden

Dan beleef je innerlijke stilte, als een zon in de nacht
En ontmoet je alles van jou
Je liefde, je veiligheid en je kracht

Het is slechts je hoofd, die steeds maar ergens anders op wacht

Innerlijke blaffende honden

77865.jpg

Innerlijke 'blaffende honden' bijten niet. Of moet die hond gewoon 'uitgelaten' worden?

Als je ziet dat je emoties in de huidige situatie te maken hebben met pijnen van vroeger, ben je al een heel eind op weg.

Je herkent ze met name doordat je ten opzichte van dat wat er werkelijk gebeurt in het huidige moment een tikkeltje TE irreëel reageert op de ander, bijvoorbeeld je vriend(in). Je gaat dan schreeuwen, je enorm irriteren, vloeken, gooien met keukengerei, schopt deuken in de vuilnisbak (en die krengen zijn best duur) of je loopt kokend kwaad weg. Terwijl die ander de wenkbrauwen omhoog trekt vanwege je 'overdreven' emotionele reactie. "Doe ff normaal! Waarom reageer je nou zo fel?" Waarop je dan natuurlijk NOG bozer wordt omdat je je weer eens niet gezien/gehoord voelt, net zoals in de oude situatie van vroeger die je onbewust nog ervaart en instant houdt.....

De huidige situatie die je meemaakt kan een pijn van vroeger even aanraken en dan wordt de hond in zijn mand wakker en begint keihard te blaffen. Degene waartegen die blaft snapt er dus vaak geen snars van omdat je niet zo hard hoeft te blaffen voor 'een voorbijganger die niet eens aan je voordeur belt'. Maar voor jou is de pijn geen voorbijganger, maar al een inbreker, omdat je de pijn voelt van toen. Die komt keihard binnen en dat doet zeer. Elke keer weer.

Als we een beetje goed kijken dan zien we dat het leven in alles zichzelf wil helen. Alles in een liefdevolle zoektocht naar heelheid. Een mooi woord, het wil HEEL worden. Het wil VRIJ zijn en EEN worden. Jij ook en daar vecht je je soms een ongeluk voor. Alleen de manier WAAROP we die heling zoeken en willen krijgen gaat onbewust en veelal houdt de pijn, doordat we niet bewust zijn, zichzelf in stand.
We doen maar wat uit emotie, en zijn ons niet bewust van de kansen. Zo sneuvelen relaties telkens weer en trek je de zogenaamde 'verkeerde personen' aan, want de volgende vlam maakt zeer waarschijnlijk toch weer dezelfde hond wakker... Het is namelijk nog niet geHEELD.

Door bijvoorbeeld in de huidige tijd tegen de ander te gaan schreeuwen, of telkens overal de schuld van te blijven geven, is dat een instandhouder van de oude pijn, omdat de ander gewoon terug gaat schreeuwen (die heeft wellicht ook zijn/haar hond in de mand liggen). Dat versterkt juist de pijn, omdat je liever echt gehoord en gezien wil worden. En dat gebeurt dus niet. Dus dat is niet de meest handige versie om iets op te lossen.

Het leren voelen (ik noem het afvoelen) en het totaal ervaren van de pijn van vroeger is de weg naar heling. Het voelen van het klein worden, het voelen van niet gezien worden, van afgescheiden zijn, van afgewezen worden als gevoel, een gevoel van los staan, angst, verdriet. Noem het maar op.

Het zit ergens in je lijf, op je borst, je buik, je hart, je keel. Zoek het maar eens. En dan HOE voelt het in die situatie, als een stroom, een vuur, een vuist, een huilgevoel, een willen schreeuwen gevoel, willen slaan gevoel? Als een stok, een bal, een snijdende pijn, een hitte? Als je weet HOE het voelt, is het belangrijk te ervaren HOE je dat gevoel, naar wens van het gevoel kunt gaan UITEN door het er simpelweg te laten ZIJN. Daar hoef je niet over na te denken. Alleen maar ruimte geven door je aandacht op die plek te blijven houden.

Het is niets meer dan een oude bal met energie, ergens opgeslagen in je lijf. Die emoties blijven bestaan en hebben geen horloge om, ze verdwijnen niet zomaar. Het is een oude auto, ooit neergezet in een parkeergarage. Het blijft er staan. Als je niets doet tenminste.

De energie moet erUIT, niet TEGEN of OP degene die je pijn aanraakt. Daar zijn kussens en dergelijke voor. Ga eens hard schreeuwen in je auto, roep alles wat er in je leeft onder water in het zwembad (hoort niemand), ga naar het strand om te schreeuwen en te schelden of uit je taal in kussens. Koop een tweedehands bokszak!

Die ander weet vaak niet eens wat hij/zij ‘fout’ doet. Hij/zij/de situatie raakt alleen maar je pijn aan en dat is een uitnodiging van het leven. Keer op keer zoekt het heling in de vorm van situaties. De levensfabriek heeft weer dezelfde soort situatie gemaakt en bij je afgeleverd door UPS (Uw Persoonlijke Situatie).

Het wil zo graag geheeld worden, maar hoor je haar taal?

Daarom hoeft de ander in de meeste gevallen waarbij oude pijnen plots worden aangeraakt en gaan blaffen geen ’sorry’ te zeggen (ook al wil je pijn dat natuurlijk wel graag). Via de ander is de kans tot heling namelijk openbaar gemaakt. Zonder dat hij/zij het zelf in de gaten heeft. Zo doet het leven het voor jou.

Het lijkt de omgekeerde wereld als we dat gaan zien. Als we open gaan en kwetsbaar durven worden om te kunnen helen. Daar is een beetje moed voor nodig.

Door je eigen donker op de oude blaren lopen naar het licht.

Niemand kan die tocht voor jou lopen, echter de zelfliefde loopt met je mee.

Die omarmt je bij de finish en laat je nooit meer los.

Ben ik goed genoeg?

FB_IMG_1i.jpeg

Wanneer ben ik goed genoeg? Wanneer doe ik ertoe of deed ik ertoe? Ben, of was ik zinvol genoeg in het leven dat ik leef? Wat laat ik achter als ik er niet meer ben? Wordt er van mij gehouden?

Het feit alleen al dat je werkelijk beseft dat je bestaat, dat het leven zelf, wat jij bent, je heeft neergezet op een wijze waarvan er nergens op aarde een tweede van te vinden is. 
Met al je warme bedoelingen, je ware wensen voor anderen, voor je kinderen, je woorden in situaties, je gemeende intenties. Er is niemand zoals jij. Is dat niet prachtig op zichzelf? 

Zonder jouw aanwezigheid was er geen enkele interactie met wie dan ook mogelijk. En hoe ver jouw woord reikt weet je zelf niet. Slechts één plotselinge zin uit jouw mond, kan een ander leven radicaal veranderen, zonder dat je het ooit te weten zal komen. Zonder jou waren wij met zijn allen niet compleet, omdat jij een radar bent in onze gezamenlijke levensklok. Zonder jou, is onze tijd op.

De aanwezigheid van jou, kan voor een rimpeling zorgen aan de andere kant van de wereld. Waardoor?

Omdat we verbonden zijn in het levensweb, en daar hoor jij nu bij. Omdat je er al bent.

Dankzij jou ontstaat er wellicht een nieuw leven in je leven, wat zichzelf kan gaan beleven als kind. Dankzij jou kan het zichzelf gaan herkennen als Liefde. Hoe zinvol is dat? 

Alleen al jouw aanwezigheid in de moeilijke momenten in iemands leven kunnen zorgen voor een onzichtbare aanraking in het hart. En bovenal kan jouw aanwezigheid met jezelf in moeilijke tijden de aanraking met je eigen hart verdiepen, als je vanuit het oog van Liefde naar jezelf durft te kijken, en niet vanuit de verwachtingen en hoe het zou horen of moeten zijn. Is dat niet waar het werkelijk om gaat? 

Het leren van de waarde om in Liefde met jezelf te gaan leven, door kwetsbaar te durven zijn naar de wereld, en bovenal, naar jezelf. Zonder angst, maar in vertrouwen. Om lief en warm te zijn naar jezelf. Om jezelf te leren omarmen, om jezelf te leren liefhebben in wie je bent. Uiteindelijk maakt het je vrij. Echt vrij. 

Jouw geleefde en beleefde aanwezigheid behoort juist tot de grote dingen die resteren als je er op een dag niet meer bent. Dat je er was, in nabijheid, in aandacht, in Liefde. Dan leef je voort zonder woorden in harten, in het energetische onvergetelijke.

Het gaat er niet om wat je doet.
Het gaat er om dat je er bent.

Dat je jezelf bent.

Word een levenskunstenaar

paint.jpg

Door de duistere paden van het leven te bewandelen worden je ogen geoefend en ga je zelfs in de duisternis het licht zien. Heeft het wel schoonheid als je overdag het licht kunt zien? Het heeft schoonheid wanneer je ogen zo geoefend zijn in de duisternis dat je in de donkerste nacht kunt zien dat de dag erachter schuilgaat. Als je in de donkerste nacht de ochtend kunt zien, dan is er schoonheid. Als je in het laatste het hoogste kunt zien, word je een levenskunstenaar. Je wordt geen afwijzer, maar een jazegger tegen dat wat er is.

Accepteer en beRUST, en langzamerhand zul je merken dat hoe meer je accepteert, des te minder je verlangt. Wanneer je berust, gaat je belangstelling nergens anders heen. Je leeft van moment tot moment in diepe aanvaarding. Je groeit dan als vanzelf, zonder enig doel, zonder verlangen ergens heen te gaan en iets of iemand te worden.

Wees jezelf, dat is het enige dat je ooit werkelijk kunt zijn en kunt bereiken.

Volmaaktheid

sun_2760226699177099264_n.jpg

Volmaaktheid is niet iets dat verworven hoeft te worden. Je hoeft het niet te bereiken, er niet voor te vechten. Je hoeft geen oefeningen te doen en geen zware wegen te bewandelen. Je hoeft je slechts in dit ene moment te realiseren dat de perfectie alles is dat er nu is, dat het leven dat je bent zichzelf doet, en dat je zelf een weergave van die prachtige volmaaktheid bent.

Alles is exact perfect in wat het is en herkenbaar in alle tegengestelden. Van winter naar zomer, van donker naar licht, van bezitten naar verliezen, van leven naar dood.

Volmaakte compleetheid. Daar ben jij een uiting van.

Een liefde-vol mysterie.
Ongrijpbaar en overal tegelijk.

Is dat geen wonder?

Be soft

44083328_1883366921711160_1942134445465141248_n.jpg

Word niet dat, wat in de wereld gebeurt. Het verhardt je. Je wordt een voortdurend klagend emotioneel pijnlichaam. Ontken niet wat er speelt, maar blijf in je handelen wat je reeds was, voordat de levensfilm zich aan je openbaarde.

1   |   2   |   3   |   4   |   5      »      [6]