HSP begeleiding Nederland

Emoties

19400521_1386209794760211_2130867480129522898_o.jpg

Het uiten van emoties wordt een kracht,
als mijn hart naar de weerstand lacht.

Neem jezelf eens voor om drie dagen niet te plassen. Je drinkt gewoon je kop thee, water, frisdrank of kop koffie, maar je mag niet naar de wc. Een aantal uurtjes is dat voor de meeste mensen geen groot probleem. Aan het einde van de eerste dag zal je wellicht met een zenuwachtig glimlachje om je mondhoeken al wiebelend op je stoel zitten.
De tweede dag wordt een ander verhaal. Je loopt al witjes voorover met je handen knijpend in een vuistje op straat. Je kermt wat en je bent niet de vrolijkste vandaag. Als je het al volhoudt, zal de derde dag zeer waarschijnlijk een ramp voor je zijn. Er moet optimaal afgeknepen worden, al dan niet met hulpmiddelen. Je ligt een deel van de dag op de grond van de pijn te kronkelen om de afspraak te voltooien. Maar zover zal het al niet komen, drie dagen is te lang. Zeker met een kleine blaas.

Eindelijk mag je dan. Je mag op je toilet de boel de boel laten en jij en je lichaam slaken een gigazucht van opluchting. Een plasje van enkele minuten zorgt voor een brede grijns van oor tot oor op je gezicht. Wat een fijne ervaring, wat een vrijheid, wat een ruimte!

De meeste mensen moeten lachen om dit rare verhaal, want wie gaat nu zo lang zijn plas ophouden, of wellicht zijn ontlasting? Dat doe je niet voor de lol. Hoeveel pijn dat het alleen al doet en wees nu eerlijk, heb je daar zin in? Als je eet of drinkt haalt je lichaam de stoffen eruit die het nodig heeft. Dat weten we allemaal. De rest is afval en wordt uitgescheiden. Dat hebben we niet meer nodig. Dat ga je toch niet ophouden? Wel?

Nu eten we meer dan alleen fysiek voedsel. Ons systeem verorbert de hele dag ‘geestelijke boterhammen’ door middel van allerlei situaties die we meemaken. Zolang het fijne situaties zijn is er merendeels niets aan de hand of is het zelfs gewenst. Maar als de levenssituaties tijdelijk of langere tijd in een negatieve vorm veranderen dan wordt het een ander verhaal. De kat gaat dood, de auto is kapot gegaan, ruzies, je bent niet geslaagd voor het examen, je baan verdwijnt, je relatie loopt op de klippen of een dierbaar familielid verliest het leven. Dit is allemaal energetisch voedsel wat het leven aan zichzelf weergeeft via jou. Want jij bent dat leven zelf. Het leven wil er iets mee. Het wil zich uitdrukken zoals het dat in alles doet. Ons hele bestaan is een uiting van uitdrukking. Er zijn volgens recente onderzoeken ongeveer 8,7 miljoen soorten planten, dieren en andere organismen op aarde. Dat zijn allemaal uitdrukkingen van het leven. Binnen deze planten, dieren en mensen vinden allerlei processen plaats. Stofwisseling, instincten, gedachten, emoties, gevoelens, noem maar op. Ook dat zijn uitdrukkingen van het leven. Laten we dan eens stilstaan bij het melkwegstelsel waar ons zonnestelsel deel van uitmaakt. Er wordt gezegd dat een melkwegstelsel pakweg 100-150 miljard sterren bevat en dat er vervolgens een vergelijkbaar aantal melkwegstelsels in het zichtbare heelal zijn. Dus 150 miljard x 150 miljard sterren. Het is niet te bevatten zoveel, maar ook dát is de uitdrukking van het bestaan. Het hele leven drukt zich uit in zichzelf en voor zichzelf, in alle mogelijkheden en vormen.

Zo zijn jouw emoties ook een uitdrukking van het leven. Al is het alleen maar om oude pijn van vroeger alsnog ruimte te geven. We kunnen er letterlijk vol van raken en zo voelt het ook. Of, we lopen er zelfs 'van over'. Het is dan teveel...

Ook deze geestelijke boterhammen van situaties hebben hun afvalstoffen in de vorm van emoties. Alleen weten veel mensen dan niet hoe ze die af kunnen voeren. Hoe moet ik geestelijk naar het toilet? Velen zullen de afvalstoffen opslaan en opsparen zodat er een innerlijk spaarvarken ontstaat van onafgevoelde emoties die tot depressiviteit kunnen leiden. De dokter doet er dan misschien een antidepressiva-pleister omheen om het handelbaar te houden. Het wordt opgehouden en weggestopt zodat je op een dag niet meer rechtop de straat door kunt lopen, of van de emotionele pijn niet meer weet waar je het moet zoeken. Het leven zoekt hoe dan ook een uitweg want het wil zich zo graag uitdrukken. Complete en onverwachte gedragsveranderingen kunnen dan een noodzaak zijn van het leven om zichzelf alsnog uit te drukken.

Liefde ontvangt, liefde maakt heel en liefde geeft ruimte. Liefde sluit niets uit en laat alles er zijn zoals het zich wil manifesteren. Kwaadheid wil kwaad zijn. Wees kwaad en uit het eens in je eigen aanwezigheid, in je eigen ruimte, zonder anderen bij dat proces te betrekken. Kies woorden, ook al bestaan ze niet. Maak geluid in je eentje. Koop een boksbal of ga op boksles. Verdriet wil verdrietig zijn, aandacht en liefde van jou krijgen zoals ook jij dat wenst te ontvangen van anderen. Wees verdrietig, neem je ruimte en huil als het gevoel dat wil. Wees aandachtig hoe verdriet zich manifest maakt in je eigen licht, in jou als bewustzijn zijnde. Het wil alleen maar 'uit-huilen'. Het leven kan prima voor zichzelf zorgen, alleen bemoeien we ons er teveel mee. Onrust wil onrustig zijn. Ga eens staan, voel de onrust en laat je lichaam bewegen zoals het wil bewegen. Ga trappelen, shaken met je lichaam, trillen of wat er in je gevoel opkomt om te doen. Geef energie de ruimte zodat het zich kan ontladen. Luister naar de taal van die energie. Wat wil het? De actieve Osho-meditaties zoals de dynamic- en de kundalinimeditatie zijn in de eerste fases gericht op uiten. Zodra het inwendige geuit is volgt ontspanning. Eigenlijk kun je geen ontspanning vinden als er opgekropte energieën in je liggen opgeslagen. Ontspanning vindt jou, nadat de energieën zijn gemanifesteerd.

Liefde geeft alles ruimte en laat het bestaan zonder weerstand en verzet zijn ding doen. Jij bent de toeschouwer van het lichaam dat huilende is. Jij bent de getuige van de emoties zoals kwaadheid en onrust. Kijk ernaar terwijl je het ruimte geeft voor jezelf. Zo laat je het stromen en zijn. Dan wordt verwerking een natuurlijk proces. Het heeft verder niets nodig dan jouw aandacht en de liefdevolle ruimte die jij schenkt. Natuurlijk vindt het denken dat niet prettig. Logisch, want die wil alleen maar fijne gevoelens ervaren of 'gepamperd' worden. Het denken zal er alles aan doen om emoties geen ruimte te geven omdat het alleen maar bang is. Bang om de controle te verliezen.

Het op deze manier aandacht geven is als een waxinelichtje die je de ruimte geeft om op te mogen branden, een lied wat zingen mag tot de laatste noot. Een beweging, een traan, een woord, een zucht, een lach, ruimte, bevrijding. Er komen vrijwel geen gedachten aan te pas.

Emoties lossen zich als vanzelf op, indien jij het middel bent om het te laten oplossen. Doe niets, maar kijk.

Dat is heling.

Uit: HARTSVERHALEN VOOR IEDERE HSP, MET INSPIRERENDE KRACHTKAARTEN.

BOEK:
http://webshop.elikser.nl/hartsverhalen-voor-iedere-hsp

Schoonheid

19144063_1382441128470411_8780839406725366869_o.jpg

Schoonheid

Is schoonheid in de kleur, de vorm, de structuur van het gezicht, de helderheid in de ogen, en de huid en het haar, in de uitdrukking van een man of een vrouw?

Of is er een andere kwaliteit van schoonheid die al deze schoonheid kan overstijgen; en als die deel uitmaakt van dit leven, is dan de vorm, het gezicht, alles op zijn plaats?

Als dat niet wordt begrepen, als dat niet wordt verstaan, dan wordt de naar buiten gerichte uitdrukking het enig belangrijke. We gaan uitzoeken wat die schoonheid is, als jullie daar belang in stellen.

Weet je, wanneer je iets ziet zoals een prachtige berg tegen de blauwe lucht, de levendige, schitterende, heldere, ongeschonden sneeuw, dan verdrijft het majestueuze ervan al je gedachten, je zorgen en je problemen. Heb je dat wel eens opgemerkt?

Je zegt ‘Wat is het mooi’ en misschien twee seconden, of zelfs een minuut, ben je volkomen stil. De grandeur ervan verdrijft even de nietigheid van onszelf.

Dus die onmetelijkheid heeft ons overgenomen. Zoals een kind dat een uur met een ingewikkeld stuk speelgoed bezig is; hij zegt niets, maakt geen enkel geluid. Hij is er volledig door geabsorbeerd. Het speelgoed heeft hem geabsorbeerd.

Dus de berg absorbeert je en daarom ben je die seconde of die minuut volkomen verstild, hetgeen betekent dat er geen zelf is.

Welnu, zonder door iets – een speeltje, een berg, een gezicht of een idee – te zijn geabsorbeerd, volkomen zonder de ‘ik’ in jezelf te zijn, dat is de essentie van schoonheid.

Schoonheid is wanneer het zelf niet is.

Krishnamurti

[1]      «      2   |   3   |   4   |   5   |   6