Schoonheid

Schoonheid

Is schoonheid in de kleur, de vorm, de structuur van het gezicht, de helderheid in de ogen, en de huid en het haar, in de uitdrukking van een man of een vrouw?

Of is er een andere kwaliteit van schoonheid die al deze schoonheid kan overstijgen; en als die deel uitmaakt van dit leven, is dan de vorm, het gezicht, alles op zijn plaats?

Als dat niet wordt begrepen, als dat niet wordt verstaan, dan wordt de naar buiten gerichte uitdrukking het enig belangrijke. We gaan uitzoeken wat die schoonheid is, als jullie daar belang in stellen.

Weet je, wanneer je iets ziet zoals een prachtige berg tegen de blauwe lucht, de levendige, schitterende, heldere, ongeschonden sneeuw, dan verdrijft het majestueuze ervan al je gedachten, je zorgen en je problemen. Heb je dat wel eens opgemerkt?

Je zegt ‘Wat is het mooi’ en misschien twee seconden, of zelfs een minuut, ben je volkomen stil. De grandeur ervan verdrijft even de nietigheid van onszelf.

Dus die onmetelijkheid heeft ons overgenomen. Zoals een kind dat een uur met een ingewikkeld stuk speelgoed bezig is; hij zegt niets, maakt geen enkel geluid. Hij is er volledig door geabsorbeerd. Het speelgoed heeft hem geabsorbeerd.

Dus de berg absorbeert je en daarom ben je die seconde of die minuut volkomen verstild, hetgeen betekent dat er geen zelf is.

Welnu, zonder door iets – een speeltje, een berg, een gezicht of een idee – te zijn geabsorbeerd, volkomen zonder de ‘ik’ in jezelf te zijn, dat is de essentie van schoonheid.

Schoonheid is wanneer het zelf niet is.

Krishnamurti