Controle

Sommige mensen roken 65 jaar van hun leven en worden niet ziek.

Anderen roken nooit en krijgen op hun 30e levensjaar longkanker en gaan dood.

Anderen leven heel bewust, supplementeren, mediteren 2 uur per dag en leven vegetarisch, ecologisch, organisch en veganistisch en sterven aan maagkanker. 
Anderzijds zijn er genoeg mensen die dagelijks ongezond eten, nooit sporten en twee liter cola per dag consumeren en tot op hoge leeftijd nergens last van hebben en sterven vervolgens in hun slaap op 93-jarige leeftijd.

Ook zijn er stuntmannen die alle grote risico’s overleven en in 75 films hebben gespeeld,
terwijl er kinderen zijn die door slechts één enkele auto overdag vlak voor Kerstmis worden doodgereden bij de uitgang van hun school door een automobilist. 

Er zijn zakenmensen die 35 keer de wereld hebben rondgevlogen met af en toe wat turbulentie, terwijl elders een jonge vrouw van 20 jaar samen met haar vriend haar eerste vlucht neemt en door een technische fout neerstorten in de oceaan.

Er zijn ook journalisten die de hele wereld afreizen om verslag te doen midden in oorlogsgebieden en telkens veilig thuiskomen, terwijl een niets vermoedende toerist in veilig Spanje in een winkelstraat wordt doodgereden door een man die een auto bestuurt met een nepbom om zijn middel en net zijn pad kruist.

Er zijn mensen die door een diversiteit aan problemen in hun leven veel alcohol drinken, drugs gebruiken en onder stress leven en daarmee oud worden, terwijl anderen met een ideale jeugd worden doodgeschoten in een winkelcentrum of stikken in snoep.

Er zijn genoeg mensen die fysiek en geestelijk door nare omstandigheden zware problemen ervaren en er telkens gelukkig weer bovenop komen, terwijl er voetballers van 20 jaar zijn die tijdens een wedstrijd door een hersenbloeding of hartstilstand in coma raken en de rest van hun leven niet meer kunnen praten of sterven.

En toch denken we controle te hebben over het leven.
Terwijl de werkelijkheid eerder zou vertellen dat het leven ons controleert?

Ons lijden bestaat uit het idee controle te hebben over situaties en anderen.
Maar zou meer innerlijke vrijheid eerder de overgave aan het leven zelf betekenen, die blijkbaar controle heeft over ons?

En dan zonder ‘ons’.
Want zijn wij niet het leven zelf dat over zichzelf tracht controle te hebben of zich juist aan zichzelf overgeeft?

Wat, als we de poging om controle te hebben zouden loslaten door daadwerkelijk te beseffen dat we die niet hebben? Dat we zelfs niet de controle hebben over slechts 1 enkele gedachte die wel of niet opkomt?

Angst zou plaatsmaken voor berusting.

Hold the vision (als je daar controle over hebt)