Jezelf ontmoeten
De angst om door anderen verlaten te worden is een begrijpelijke reden om je aan te passen. De reden om lief te doen, om te zorgen voor anderen. Om hun ruzies te sussen, om hun pijnen te helen. Om hun humeur te sturen, om hun blijdschap te verschaffen. De reden om vooral je best te doen. ‘Want straks raak ik iedereen kwijt en ben ik de enige die overblijft’.
Doordat je vervolgens zo aandachtig bezig bent met de ander vergeet je echter al direct jezelf en ben je jezelf uit het vizier verloren. Je wil niet dat de ander je verlaat, maar je hebt juist jezelf verlaten. Juist dat is de pijn en onbewust blijf je in afhankelijkheid en in angst leven. Daar waar je bang voor bent, doe je al en is er al.
Jezelf leren liefhebben door jezelf weer te gaan ontmoeten is een weg die veelal eerst door pijnen leidt. De pijn van anderen loslaten en je innerlijke leegte ervaren die stilaan een ruimte gaat worden die je naar eigen wens kunt gaan inrichten. Diegenen loslaten die niet het beste met je voor hebben. Diegenen die sowieso niet bij je passen. Diegenen die je gebruiken omdat ze weten dat je toch geen ‘nee’ kunt zeggen.
Begin eens met ‘ja’ te zeggen tegen jezelf en in alles dat je doet. Ook al ervaar je innerlijk het begin nog telkens een ‘nee’. ‘Ja, ik ben bang’, ‘ja, ik vind dit moeilijk’, ‘ja, ik heb een fout gemaakt’, ‘ja, niet iedereen vindt mij aardig’, ‘ja, ik kan dit niet’, ‘ja, ik voel me eenzaam’, ‘ja, ik moet opnieuw beginnen, ‘ja, hij is chagrijnig’, ‘ja, zij is boos op mij’. Door ‘ja’ te zeggen begin je ‘ja’ te zeggen tegen dat wat is. En dat wat er is, is er.
Je wordt een ‘ja-knikker’ in plaats van een ‘niet-machine’. Het verandert na verloop van tijd je houding, gevoelens en je stuurt naar een kracht, in plaats van afhankelijk te zijn.
'Ergens diep van binnen, weet ik wel wat goed voor me is en wat ik wil voor mij'......
Zoek vervolgens alleen nog maar naar die plek.
Dat is geen egoïsme.
Dat is intelligentie.
Je begint jezelf te ontmoeten.
Uit het boek: Zijnspiraties.
-Antoine van Staveren-